مطالعه جدیدترین مدرکی است که نشان می دهد علف کش های گلیفوزات به حدی فراگیر هستند که می توان در غذاهایی که توسط کشاورزان با استفاده از گلیفوزات تولید نمی شود ، بقایایی یافت.

این مقاله در اصل در اخبار بهداشت محیط.

توسط کری گیلام

در حالی که تنظیم کننده های ایالات متحده در مورد مسئله آزمایش مواد غذایی برای باقی مانده قاتلان علف های هرز گلایفوزات ادامه می دهند ، دانشمندان دولت در کانادا این سموم دفع آفات را در 197 نمونه از 200 عسل مورد بررسی قرار داده اند.

نویسندگان مطالعه، همه آنها که در آزمایشگاه های Agri-Food در وزارت کشاورزی و جنگلداری آلبرتا کار می کنند ، گفتند که شیوع بقایای گلیفوزات در نمونه های عسل - 98.5 درصد - بالاتر از آنچه در چندین مطالعه مشابه انجام شده در پنج سال گذشته در سایر موارد گزارش شده است ، کشورها.

گلیفوسیت علف کش پرکاربرد در جهان است و ماده موثری در مارک های Roundup و همچنین صدها محصول دیگر است که در سراسر دنیا برای کشاورزی و سایر اهداف فروخته می شود. استفاده در طی 25 سال گذشته رشد چشمگیری داشته است و مصرف کنندگان نگران باقی مانده علف کش در غذای خود شده اند.

این داده ها شواهد جدیدی را در مورد شیوع علف کش های گلیفوزیت در محیط فراهم می کند که حتی در غذایی که توسط کشاورزان با استفاده از گلیفوزات تولید نمی شود ، می توان بقایای آن را یافت. محققان در گزارش خود خاطرنشان كردند كه "به علت مشكلاتي كه در به دست آوردن نمونه عسلي كه حاوي اثري از گليفوزات نبود" ، با تاخير در تلاش براي كاليبره كردن دستگاه آزمايش خود مواجه شدند.

زنبورها هنگام حرکت از بوته ای به گیاه دیگر ، آفت کش ها را می گیرند و بطور ناخواسته بقایای حاصل از محصولات یا علف های هرز پاشیده شده با گلیفوزات را به کندوهای خود منتقل می کنند.

در یک تحقیق متفاوت ، محققان در جزیره کاوایی هاوایی عسل را مستقیماً از 59 کندوی زنبور عسل گرفتند و در 27 درصد از آنها بقایای گلیفوزات پیدا کردند. محققان هاوایی گفته می شود که کندوهای زنبورعسل در نزدیکی مناطق کشاورزی و همچنین زمین های گلف که در آن گلیفوزیت استفاده می شود غلظت آفت کش بیشتری داشتند.

گزارش کانادایی همچنین در میان شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد علف کش های گلیفوزات می تواند باعث سرطان ، به ویژه لنفوم غیر هوچکین شود. روز سه شنبه هیئت منصفه در سانفرانسیسکو به اتفاق آرا پیدا شد استفاده از Roundup ، یک علف کش مبتنی بر گلیفوزات که توسط تولید کننده مواد شیمیایی مونسانتو شرکت محبوب شده است ، "یک عامل مهم" در ایجاد لنفوم غیر هوچکین در یک مرد کالیفرنیایی بود. این حکم مشابه هیئت منصفه را که در ماه اوت صادر شد ، تکرار کرد در یک مورد جداگانه که در آن یک قربانی سرطان نیز ادعا کرده است که بیماری خود را ناشی از قرار گرفتن در معرض علف کش های مبتنی بر گلیفوزات مونسانتو است.

هر دو حکم پس از آن صادر شد که وکلای شاکی شواهدی از مطالعات متعدد را نشان دادند که نشان می دهد پتانسیل ایجاد سرطان در علف کش های گلیفوزات از جمله یکی در ماه گذشته منتشر شده است در ژورنالی که سردبیر آن دانشمند ارشد آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) است.

تصمیم کانادایی ها برای بررسی نمونه های عسل از نظر گلیفوزات پس از یک مورد مشابه است به نمونه های عسل نگاه کنید توسط دانشمند FDA و دارو در سال 2017. این دانشمند FDA دریافت که در تمام 28 نمونه عسلی که مورد بررسی قرار گرفته است ، آثاری از گلیفوزات وجود دارد که 61 درصد نمونه ها گلیفوزات کافی برای اندازه گیری دارند. نمونه های دیگر بقایای علف کش بسیار اندک برای اندازه گیری بودند.

سطح "ایمن"

گزارش کانادایی، در ژورنالی به نام چاپ شده است مواد افزودنی و آلاینده های غذایی: قسمت A، گفت که گلیفوسیت در حال حاضر یک ماده فعال در 181 علف کش ثبت شده برای استفاده در کانادا است و استفاده گسترده از آن باعث شده است که به طور معمول در محیط یافت شود.

نویسندگان این مطالعه اشاره کردند که کانادا ، مانند ایالات متحده ، استاندارد قانونی برای میزان بی خطر بودن علف کش در عسل ندارد. رگولاتورها در کشورهای مختلف آنچه را "حداکثر حداکثر مانده" (MRLs) نامیده می شود تنظیم می کنند و در صورت باقی ماندن باقی مانده سموم دفع آفات زیر MRL ، غذای آنها بی خطر است. در اروپا ، MRL برای گلیفوزیت در عسل 0.05/XNUMX میلی گرم بر کیلوگرم است، همچنین به صورت 50 میکروگرم بر کیلوگرم بیان می شود.

نویسندگان مطالعه کانادایی گفتند که تمام سطوحی که آنها یافتند زیر حد اروپایی بود ، اگرچه بالاترین حد فقط در حد قانونی نبود. آنها گفتند ، زیرا باقیمانده ها از MRL فراتر نرفته اند ، "به نظر می رسد با توجه به باقیمانده های شناسایی شده خطر سلامتی مصرف کننده بسیار کم است."

چندین سطح باقی مانده توسط دانشمند FDA در عسل ایالات متحده بالاتر از به اصطلاح سطح ایمنی است که در اتحادیه اروپا اعمال می شود. اما FDA ، مانند وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) و EPA ، ادعا می کنند تا زمانی که بقایای سموم دفع آفات زیر MRL قانونی نباشد ، مضر نیستند.

بسیاری از دانشمندان موافق نیستند که MRL در واقع از سلامت عمومی محافظت می کند.

دکتر فیلیپ لندریگان ، مدیر برنامه جهانی بهداشت جهانی در کالج بوستون ، به EHN گفت: "مردم فکر می کنند این استانداردها از سلامت عمومی محافظت می کنند اما از آن محافظت نمی کنند." وی گفت: "مقدار بهینه باقی مانده سموم دفع آفات در مواد غذایی" صفر "است. "به یاد داشته باشید ، بسیاری از افرادی که عسل می خورند کودک هستند."

تیمی از دانشمندان هاروارد این مقاله را منتشر کردند یک تفسیر در ماه اکتبر با بیان اینکه "تحقیقات فوری در مورد ارتباط بالقوه بین بیماری و مصرف بقایای سموم دفع آفات" فوراً مورد نیاز است ، زیرا بیش از 90 درصد از جمعیت ایالات متحده باقیمانده سموم دفع آفات در ادرار و خون خود دارند.

ایالات متحده در آزمایش مواد غذایی برای باقیمانده گلایفوزات از اروپا ، کانادا و سایر کشورها عقب مانده است. اگرچه FDA و USDA سالانه هزاران نمونه غذا را برای باقی مانده سموم دفع آفات آزمایش می کنند و داده ها را در گزارشات گزارش می دهند ، هر دو آژانس گلیفوسیت را در برنامه های آزمایش سالانه خود قرار نداده اند.

در واقع ، داده های آزمایش عسل جمع آوری شده توسط شیمی دان FDA هرگز توسط FDA منتشر نشده و در اولین اطلاعات آزمایش گلیفوزیت آژانس که اواخر سال گذشته به عنوان بخشی از گزارش داده های سالانه آزمایش منتشر شد ، درج نشده است.

USDA نیز به همین ترتیب برای آزمایش غذاها برای وجود بقایای گلیفوزات مانع شده است. آژانس قصد داشت آزمایشات محدود را در سال 2017 آغاز کند اما طرح را کنار گذاشت با کمی توضیح ، فقط دو ماه قبل از شروع آزمایش بود.

فشار قانونی برای آزمایش

در میان تمام نگرانی ها در مورد گلیفوسیت و باقی مانده های مواد غذایی ، نماینده ایالات متحده Rosa DeLauro از کنتیکت در این ماه اندازه گیری را معرفی کرد "ماده غذایی را از گلیفوزیت ایمن نگه دارید" این لایحه به USDA نیاز دارد تا به طور منظم نمونه های غذایی را برای باقی مانده های گلیفوزات آزمایش کند.

در این لایحه همچنین پاشش گلایفوسیت به عنوان ماده خشک کننده روی جو دوسر ممنوع است. برخی از کشاورزان این روش را برای خشک کردن جو دوسر خود قبل از برداشت استفاده می کنند. این محصول باعث کارآیی بیشتر محصول می شود اما بقایای بیشتری روی غذاهای پایه جو دوسر باقی می گذارد.

مونسانتو ، که اکنون یکی از واحدهای Bayer AG است ، گلیفوسیت را برای استفاده در جو دوسر به عنوان ماده خشک کننده سالها به بازار عرضه کرده است و همچنین این شرکت با موفقیت EPA را متقاعد کرده است که MRL برای باقی مانده های گلیفوزات مجاز در محصولات جو دوسر را افزایش دهد. به عنوان مثال در سال 1993 EPA تحمل داشت برای گلیفوسیت در جو دو سر در 0.1 قسمت در میلیون (ppm) اما در سال 1996 مونسانتو از EPA پرسید برای تحمل به 20 ppm و EPA همانطور که خواسته شد انجام داد. در سال 2008 ، به پیشنهاد مونسانتو ، سازمان حفاظت محیط زیست دوباره به دنبال تحمل بود برای گلیفوسیت در جو دو سر ، این بار تا 30 ppm.

در لایحه خود ، DeLauro به دنبال کاهش MRL باقیمانده گلیفوسات در جو دوسر به 0.1 ppm است.

کشاورزان کانادایی از جمله تولید کنندگان برتر جو دوسر در جهان هستند و در آن ماده خشک کن با گلیفوسات یک امر معمول بوده است.

بهداشت کانادا نگرانی ها را رد کرده است در مورد ایمنی گلیفوزیت ، گفت: "در حال حاضر هیچ مرجع تنظیم كننده سموم دفع آفات در جهان گلیفوسیت را به عنوان یك خطر سرطان برای انسان در سطوحی كه انسان در حال حاضر در معرض آن است ، در نظر نمی گیرد."

دانشمندان کانادایی علاوه بر آزمایش برای باقی مانده های گلیفوزیت ، آزمایش بقایای گلایفوزیت را نیز انجام دادند محصول اصلی تخریب، متابولیتی به نام آمینومتیل فسفونیک اسید (AMPA). مدت هاست که مانند گلیفوزیت ، AMPA دارای سمیت کم است. AMPA در 198 نمونه از 200 نمونه تا غلظت 50.1 میکروگرم / کیلوگرم تشخیص داده شد.

دانشمندان در مقاله خود گفتند: "سهم باقی مانده های گلیفوزیت و AMPA در محیط اطراف در آلودگی شهد گیاه و متعاقباً خود عسل با تغییر در سطح این ترکیبات در ماتریس های محیطی مانند خاک و آبهای سطحی ، بیشتر پیچیده می شود." گزارش.

دانشمندان همچنین به دنبال بقایای گلوفوزینات قاتل علف های هرز شدند و در 125 نمونه از 200 نمونه ، بقایای آن علف کش را یافتند که حداکثر غلظت آن 33 میکروگرم بر کیلوگرم بود.

گلوفوزینات ماده موثره علف کش BASF Liberty است.